TYGODNIK OGRÓDKOWY Nr 12

18 maja 2008 r.

W ogrodzie zaczynają przeważać różne odcienie zieleni nad innymi kolorami. Wszystkie rośliny rozwinęły dużo liści, ale kwitnie wiele gatunków i odmian. Deszcze w ciągu ostatnich dwóch dni znacznie poprawiły wilgotność gleby. Dla kolekcjonerów: pamiętam o rozmnożeniu Ulmus parviflorus pygmeus i Iberis saxatilis var. coriphylla pygmea. Postaram się, aby były gotowe na następny Zjazd. Na rozmnażanie (roślin) jest dobra pogoda.

Obok Arenaria tetraquetra, ma wysokość do 3 cm i tworzy bardzo zwartą poduszkę. Pochodzi z południowo-zachodniej Europy, występuje na pochyłych zboczach skalnych na wysokościach 1500-2500 m. W ogrodzie rośnie dobrze na różnych stanowiskach, nawet czasem w cieniu i w ogrodowej glebie zachowując swoja zwartość. Potrafi jednak być kapryśna.

Asperula arcadiensis - występuje w południowej Europie. Wymaga wapiennego, przepuszczalnego podłoża. Najlepiej uprawiać w zimnej szklarni, a przynajmniej mieć tam rezerwowy egzemplarz, bo lubi zagniwać - może ze względu ma lekko owłosione liście. Jest to nadzwyczaj piękna roślinka.

Kolejny klejnocik - Erigeron chrysopsidis. Występuje na równinach amerykańskiego Oregonu. Lubi wapno. U mnie rośnie w bardzo ubogiej glebie pomiędzy wapiennymi tufami.

Trzy dzwonczyny: u góry po lewej Edraianthus kitaibeli, u góry po prawej E. serphyllifolius (południowa Europa), a z lewej strony E. overinianius(Kaukaz) - bardzo podobny do E. pumilio. Wszystkie wymagają bardzo lekkiej, przepuszczalnej gleby i słonecznego, ciepłego stanowiska. Są roślinami trudnymi w uprawie.

Centaurea achtarowi - chaber z gór Bułgarii. U nas przetrwał swoją pierwszą zimę dobrze w bardzo przepuszczalnej glebie - tak w amfibolicie jak i w wapieniu.

Trzy irysy: I. reichenbachii - roślina po kilku latach uprawy, I. lacustris oraz  I. claussi. Ten ostatni to endemit z Kaukazu, jest chyba nowością.

Campanula pilosa - dzwonek dla początkujących kolekcjonerów. Łatwy w uprawie, jeśli w podłożu jest wystarczająco dużo tłucznia skalnego. Na zwykłym zagonie nie urośnie, a przynajmniej będzie słabo kwitnąć. Poniżej jego trudniejsza w uprawie forma biała. Po lewej u dołu Campanula besengenica – wyhodowana z nasion. to jej pierwszy kwiatek, ale zapowiada się dobrze.

Po lewej piękna szarotka Leontopodium nivale. Trudno ja utrzymać w ogrodzie, spróbujemy!

Trzy tulipany botaniczne dobrze nadające się również do ogrodów skalnych. Od lewej kolejno: Tulipa aucheri, Tulipa batalini APRICOT JEVEL i LITTLE GIRL.

Dość nietypowa Levisia pygmea. Jej liście zanikają na zimę. Sama się rozsiewa. Nie jest to jakaś super ozdoba ogrodu, ale raczej uzupełnienie kolekcji. Wymagania podobne do innych lewizji.

Primula ELIZABETH KILLELAY to pewnie pełna forma od GOLD LACE. Bardzo trudna w uprawie i właściwie nie widomo, co jej przeszkadza. Kupiona w ub. roku na wiosnę w Berlinie została latem podzielona na dwie i sukces, obydwie przetrwały zimę, ale w szklarni. Co dalej - zobaczymy?

Oxalis adenophylla - w tym roku zakwitł nadzwyczaj okazale. Uprawiam je na amfibolitowym zagonie.

To nietypowa roślina dla moich zainteresowań, ale tworzy w ogrodzie piękny akcent. Piwonia drzewiasta nieznanej odmiany, gdzieś przypadkowo kupiona, pokazała w tym roku swoją urodę.